A new kid op 30 juni nam ik deel aan een tweedaags seminar in san marino, georganiseerd door the european dyslexia Association (edA). thema: ‘bridging the gap between research, policies and practice: perspectives on dyslexia’. toen ik die titel zag, dacht ik ook direct: Híér moet ik zijn met mijn verhaal. Ik ben al een tijd op zoek naar een geschikt podium voor mijn visie op dyslexie als vorm van neurodiversiteit én wat dit betekent voor de (behandel)praktijk. tekst: Karin jaHrOmi – BesTuursliD i & W 32 I&W mAGAZIne nr 3 - 2023 M ijn presentatie kreeg de titel: ‘dyslexia policy and practice: a dutch perspective’. Kort samengevat betoog ik hierin dat in de nederlandse situatie dyslexie zodanig gedefinieerd is dat in de praktijk te weinig kinderen en volwassenen zich erin herkennen. In mijn overtuiging blijft de visie op dyslexie te wetenschappelijk om een geschikte brug te kunnen slaan naar een succesvolle aanpak van dyslexie bij schoolgaande kinderen. er wordt geen ruimte geboden voor wat we ‘practice based evidence’ noemen. dus: methoden die inmiddels al decennia met succes door therapeuten en coaches worden aangeboden maar die wetenschappelijk niet zijn onderbouwd. of misschien wel beter geformuleerd: waar moed en visie ontbreekt om het wetenschappelijk te willen onderbouwen. niet buiten de gebaande paden nu ben ik natuurlijk helemaal niet tegen wetenschap! onderzoekers moeten alle ruimte krijgen om hun belangrijke werk te doen en daar moeten wij als maatschappij - en ook als de doelgroep die het betreft - onze bijdrage en medewerking aan leveren. maar de eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat, als het om dyslexie gaat, ik een hardnekkige weerstand bespeur om nieuwe elementen in onderzoek toe te laten. Zoals de rol van sociaal-emotionele componenten en psycho-educatie. er is een grote terughoudendheid om met een meer holistische blik naar dyslexie en neurodiversiteit te kijken. Ik verbaas mij daar erg over, zeker als ik zie hoe er in de wereld van AdHdonderzoek wel steeds meer oog komt voor deze bredere kijk. Waarom met zoveel tegenzin buiten de begaande paden willen kijken? terwijl ‘niet bewezen dyslexiepraktijken’ vol blijven stromen met kinderen die vastlopen in de ‘wetenschappelijk bewezen’ dyslexiezorg? een belangrijke bijkomstigheid hiervan is dat onze overheid zich laat adviseren door de heersende wetenschappelijk visie. daar baseert zij haar politieke agenda
33 Online Touch A NEW KID ON THE OLD BLOCK Home